Arsız Münkir’e

Münkir’in kışkırttığıdır, dedim ve başladım:

Kulaklarımda çınlayan zaman desenleri

Nedense buğulu bir sahrada avutuyor sesimi

Ateşin yanaklarından anlık bir öpücük alıyorum

Kıpırdıyor içimde arsız şelaleler

Kalbim devletimdir değiştirsin kimliğimi

Anılarımın suratında seraptır her tanıdığım

Kurbanım kimse inanmıyor ilhak olduğuma

Hızla dönüyor dünya çık içimden ey peygamber

Epeydir ömrüm ne sinema ne yasemin

Korkarım taşlarını ağlayarak yutacak ebabiller

Bulutlarda gezdirdiğim bıçak ışıltısı

Vahim bir yanlışa gebe sıyrığında kan dalgınlığı

Öpmeden sevilmiyor bir kadının eli, budur isyana davetim

İşlek caddelerinde şehrin hesabım açık buyurun:

Bana mülk olan keder en büyük maharetim

Ağırlığım birkaç kilo, gerisi gölge ve gül

Yakışmak için yeryüzüne çırpınıyorum

Görmüyorsunuz makamlarınızı ve tanrılarınızı küçülttüğümü

Kapalı yollarda aralıksız kar gibi ayetler döktürüyorum

Yasaktır bu aşktan çıkmak, duyun artık öldüğümü