İstanbul mavidir… Mavi de İstanbul…
Methiyelerin hakkını sonuna kadar veren o canım şehir!
Sokaklarında kaybolamadığım şehirlere bir türlü ısınamayışım da senin yüzünden zaten. Başka nerede bulunur ki mehtabı batırıp, güneşi anason kokusuyla doğurmanın hazzı? Eski dar sokakların şimdilerde ayaküstü uğrak mekânlara dönen, değişen insan profiline rağmen duygu anlamında buram buram aşk olan tek şehir. Maviye tutkunluğum bundan belki de.
Bir balıkçı tezgâhının mavi muşambasının romantik bir hale gelişi de yine senin yüzünden İstanbul! Suçlusun ve ben senin suçlarına bile bayılıyorum.
Nasıl demişti Tevfik Fikret İstanbul için?
“Ey köhne Bizans! Ey büyücü koca bunak! Ey bin kocadan arta kalan el değmemiş dul…“ diye gidiyordu aklımda kalan dizeler.
Ne zaman çaresizliğe düşsem bir mavi yapıştı kalemimin ucuna. Üstelik terk etmeyen tek sevgilim gökyüzü de mavi. Şimdi bunca girizgâhın ardından mavi sevdası tüttürmek iyi gidecek sanırım. Gelin bendeki mavilerden sunayım bir iki tane;
Bu tezgâhın sahibi nerede?
Tükenmişlerini almaya gitti…
Belli mi dönüşü?
Azında çok kalır, çoğunda az…
Öyküsü derindir Bey amca… Mavi tutturur, mavi yazar.
…
“ En beğendiğim bir damla gözyaşıyla yıkadığımdır” der.
Maviler kaçadır ki?
Alıcısı biçer pahayı…
…
Çoğu akşam mavisi ister. Bir kadeh rakıya yarenlik etsin diye. Üstüne serper hüznü, verir.
Ederi?
Beleş…
Ya şu açık mavi olanlar?
Onlar sabahlık… “ Tan karşılaması” der… Üstüne uykusuzluk döker verir.
Ederi?
Beleş…
Şu üstünde buğu olanlar peki?
Onlar “ Avuç içi mavisiymiş. Her daim avuçta. Nemli. Kaybetmeyi göze alamayanlar içinmiş. Üstünün süsü, derin nefesmiş.
Ederi?
Beleş…
Sabah dizerken hepsiyle konuşur Bey amca. Sever hepsini tek tek.
Bulut yanına uyan; nokta maviler de yapar. Aradan görünsün gülsünmüş diye…
O ne kadar ki?
E beleş…
Peki, bunca beleşe nasıl dönecek ki bu çark?
O bir bakışla, bir sözle doyar bey amca. Hele hele içten dökünen birkaç hece bitimsiz kazanç. Mavileri tükenince gider böyle. Bazen bulur gelir bazen de kendi tükenir. İşte o zaman içindeki mavilerden döker. Katar, karıştırır. Mavi ağlar, mavi güler bey amca!
Sevdalıdır, ne denir?
Toplamda - 14 yorum
Her yazısında olduğu gibi yine farklı bir tarz deneyerek şaşırttın beni nereye kadar sürecek merak ediyorum
Merhaba.harika bir yazı.istanbulla bir daha aşık oldum
Turgut Uyari, Edip Canseveri, Gülten Akıni aratmayacak bir mavi’li yazi..gönlune sağlik
Ustası çok iyi o yüzden
Maviye duyduğum iştiyakı, toz bulutu misali kapayan gündelikleri tekmeleyip-kısa sürede- onları başımdan savdığınız için müteşekkirim. Eyvallah.
Dünyanın ederi mavi kadar. Yüreğin mavi olsun abim, ağzına yüreğine bileğine kalemine sağlık
Çok güzel yazıların edebi olarak da beğendim. Çok daha faydalı yazılar yazmanı temenni ediyorum inşallah.
Mavi rengi çok severim bu yazıdan sonra daha çok sever oldum maviyi
Yine döktürmüşsün üstad
MAVİ rengi çok severim bu yazıdan sonra daha çok sever oldum
Ağzınıza sağlık çok güzel olmuş
Istanbul için yazılmış sıradışı bir aşk öyküsü daha Üstad yine sasirtmayi başarmış
İstanbul’un Mavi Mavinin İstanbul olduğu ancak bu kadar sade anlatılabilirdi. İstanbul’a ve maviye aşık olmak isteyenler için çok güzel bahanem var artık
Masmavi bir yazi olmus. Bir nefeste duygulari hissederek okudum. Tebrikler.