CEHENNEM TABURU

Genzimde tutuşan bir günde, sırtı çatırdıyor dağların
Kayboluyor yüzümü uyandıran korku
Dilimde kuş tüylerinin yırtıcı serüveni
Ölümsü denklemlerin altında,
Aklım suda eriyen kağıtlarla dağılır.

Evrensel ruhla gelen yaşamım
İdeolojik dünyanın elleriyle bölünür
Kimliğini kazanan bir gölgeyim şimdi
Hümanist tanrıların ve
Üzümperest şarapların var olduğu kadar vardım.

Belki varlığımın esintisiydi, şu uçuşan eski defter yaprakları
Yeşil gözlü sözcükler, kemiklerime sızan şu iri karanlık
Şeytani gülücüklerle buğulanır hüzün.
Çürüyen tenimden yaşamsavar kokular yayılır
Ruhuma üfleyen sözlerin çoğaltıyor kanımdaki soğuğu
Kulak ver unutmanın kahredici hırıltısına
Eli belinde pozlarıyla ağaçlar,
Bulutların flaşıyla aydınlanan yüzler
Bu fotoğrafta silik bir yüz gibi belirsiz varlığım
Yine de üstünü örttüğüm tenlerin,
Kasılan kollarımla ısınan boşlukların
Dudağımdaki hiçliğin alışkanlığıyla,
Bertaraf ettiğim eski zamanlardan
Küçük bir an bu, içimde fokurduyor.

Cehennem taburundan yükselen gazeller
Bir varlık bile değilken de etini canlandıran kan,
Gazap sokaklarından akacak
Dipdiri yok olacağız.