ÇİĞ    

Gördüm.

Aydan düştü parçalarım,

ve her biri bedenim üzerine yıkıldı,

Beni kaybettiğimiz anlardan birtanesi budur.

Bir deprem oldu,

gördüm ve beni yitirirken henüz,

hissettiğim feryat izlediğim en soluksuz halimdi.

Sonra bir çığ düştü tepelerden aşağı,

ta olimpostan,

bir gördüm ki üzerime karlar kadar,

bir de yüzümden düşen bin parçalar şahitlik ettiler bu duruma..

Şehadetin elli tonunda sallandık,

salıncakta oynayan çocuklar gibiydi yalnızlığımızın lineer akışı..

Duydum,

Gökyüzünden yeryüzüne kaydırakla kayan yıldırımların,

beni alt edişlerinin hayranlık uyandıran gürleyişlerini,

Sinir sistemime teneffüs eden,

toprak kaymalarına haset,

devşirilmiş kardan adamlarının havuç kokan tenlerinin beyazlığını,

Aydınlığa giden rüzgarın saçtığı parıltılı rüzgarların,

saç tellerimde oluşturduğu tınıya ilişkin,

benzersiz,

semiz otları yeşili gürültüsüne çalan konçertosunu..

Uyandım,

Duyduğum ve gördüğüm zamanki gibi değildi var edilen kaygı,

tazı dişlerime kadar kederle doluydum artık

Taşan bardaktan yana hiçbir şey kalmamıştı geriye,

tuzla buz olmuş bedenimin aynaya çarpan yansımalarına ilişkin yerde,

kıvranan birkaç cam kırığı ve

hayallerim vardı benim.

Sonra sonra gözlerimi devirdiğim gibi,

boylu boyunca kıvranan hayallerim vardı benim demiştim,

onları devirdiğim gibi,

gözlerimi,

yanak yanağa geldik onlarla ve öpüştük,

iki cam kırığı arasında kıvranan hayallerim,

göz devirmem ve benim fantazyam ile gelişen o fuzuli,

o farazi ve meczup olan dudaklarımdan kıvrılan

ve yoğuşan garip seslerle..

Ağladım,

Gözlerime çarpan,

kıvranışların gebeliğine veda eden hayallerime kavuşan garip seslerle beraber,

yankılanan bir dizi minik şelaleler tiyatrocuları,

şelaleciler adını kendine mahlas edinmiş kaydıraktan kayan göz yuvarlamalarından hallice damlacıklar bunlar..

Tuzlu gözlerle çok uzaktan akraba olan öbeklerdi bunlar,

duygularla kardeş olan,

mutla bağıl bir senaryo fıtratında gelişen,

kalbi nuksettiren türden hallice bozguncular,

sesle türdeş..

Yürüdüm,

Üzerine uzandığım yerin,

dünyanın,

earth(ört) ile birlikte kayan yıldızlara takılıp,

esiri olduğum bedenimden,

hareketin kavuştuğu bir başka noktaya ilerlemenin kaydedilebilir bir değer olduğunu bana anımsatan

ve yorulan bir şeydi bu,

felsefesi yapılan da bir şeydi.

Denedim,

Birer birer yonttum üzerime bulanmış olan her bir notanın her bir alfabenin, her bir sayının karesini,

kaçını beşini,

kökünü,

köküne oran orantı,

rasyonel,

ileri büyük,

küçük işlevsel,

kaçın kurası,

zemberek mavi,

rengin dahi sesini dokunu,

kağıdını kalemine,

silgisinden plütona kadar,

katrilyonlarca kez nefes aldım hâlbuki,

sayılmadı.

Bıktım,

ağıt,

dengbej.