Habib-i Neccar’ın Methettiği Efkâr

Kumbaramdaki bozuklukları tümletmeye gideceğim.
Bundan ötürü büyüdüğümü düşündüm.
Olgunlaştım, dertsiz başıma sinüzit aldım.
Konfor alanında kalmama son bir hafta!

• Konfor alanım işgal edileli yirmi üç yıl!

Elimi kumbaraya attığımda…
İçinde bozukluk çıkması varlıktı.
Evde kumbara bulunması varlıktı.
Kumbara bulundurma fikri hatta.
Bir şekilde para artar da…
Harcanmaz diye düşünülmüştü.

Yaşamımız ofsayttı, para üstüydü.
Burası maddiyattan bağını kesmişti.
Her şeyin kurusu makbuldü.
Ekmeğin, insanın, vicdanın…
Çölden şehre inmeme rağmen evcilleşememiştim.

• Varoluşsal çöllülüğüm çıkmamıştı benimden!

Küfür ederken dil değiştiriyordum.
Medeni rolü yapıyordum.
Medeni rolüm bitince kendimleşiyordum.
Rüyalarımda konuşmuyorum.
Sessiz rüyalar görüyordum.
İşkencelerden korkuyordum.

Rüyamda bir dirsek biner boğazıma diye korkuyordum.
Rüyamda büyük dilim kesilir de…
Küçük dilimle iletişim kurmam emredilir diye bekliyordum.
Böyle böyle rüyalarıma da işledi korku.
İçine korku karışan rüyaya kâbus derler.

• İçine riya karışan insana peki?

Su sevmiyorum, sulak alan sevmiyorum.
Medeniyet istemiyorum, beni çölüme götürün.
Beni barbarlığımla evcilleştirin.
Beni ehlîleştirmek için özüme çevirin.

• Özüm hırstır, özüm fenalık, özüm özün!

Şarap bardağını tutmayı beceremem.
Testiyle ya da şişeyle içmekten gelir tarihim.
Hurmadan tarif üretmeyi bilmem.
Açlığımı bastırmaya yarar dallarım.
Buldukça oruç açarım.
Oruç açmam için oruç tutmam gerekir mi?

• Fiili bir ölüm için yaşamdan pek söz etmemeliyiz!

Ellerim cebimde gezerim.
Ayağım takılırsa ben bile tutmam beni.
Evden çıkmadan diğer beni de çağırırım gezmeye.
Bir ben hırçındır, diğerini yatıştırır.

• Bir ben kırgın, bir ben hiddetli, iki ben üçe düşman!

İnsanlar bu benden birinden pek haz etmez.
Diğer beni de inatla sermem önlerine.
Sigara içmem ama bazen tütün koklarım.
Yoksulluğu romantik sayanlardan nefret ederim.
Yoksulluğa şiir yazanladan tiksinirim.
Şiiri duyguya satanlarla aynı masada duramam.
Duygunun içerisindeki düşünceyi itmiş olurlar gözümde.
Fikirsizlik, her şeyi romantik sayar.

• Romantik sayan romantik satar!
  Haklısınız, büyüksünüz, tüccarsınız bilirim!

Beni bu boşvermişlik öldürür.
Beni bu dertliliğin dertsizliği topa tutar.
Telaşlarınızı -mesleki kimliğim dışında- saçma bulurum.
İçimdeki ergeni öldürmeye çalışırım.
İçinizdeki ergen, kalbimin tuvaletlerinde duman tüttürür.
İçimdeki diğer ergenler korur tüten dumanı.

• İçimde müdürler, yardımcılar ve kayyumlar barınmaz!

Havalimanlarını, sana dair güzel günleri düşünürken severim.
Senle gittiğim ilk ve son şehirden nefret ederim.
Aradakilere canımı veririm.
Sanırım yaşama dair algımı insan üzerinden kurmam…
Bir benimi etkisizleştiriyor.
Herkes içinde iki benle yaşıyorsa iyi ayakta duruyorum.
Zira bir benim sende kaldı.

• Utanıyorum, isteyemiyorum.

Gelirsen benler eşitlenir.
Bu defa söz, biri birinden üstün olmaz.
Romantiklere sövmem, bende romantik olurum.
Acizliğimi beraberce şehre duyururuz.
Utanacak bir şeyin kalmamasının utancını yaşarız.
Gözümde sıcak yuva düşlerim.
Gözümde sıcak ekmek, sen!

• Ama kış günü doğduğunu unuturum.
  Ağustosun güneşi beni kavurur.
  Ben inatla üşür dururum.

Geceleri odamın kapısını üstüme kitlerim.
Deprem ihtimaline dair korkum…
Güvende hissetme alanımın büyüklüğü ile ilişkisine yenilir.
Geceleri tek göz odada iki gözle seni misafir ederim.
İkindiye, üçündüye kadar eskileri konuşuruz.
Hatalarımızı anlatırız, bağırırız, içeriz!

• Ortadoğu’ya yeni yeni savaşlar katarız.

Sabah uyanınca basit bir insan olduğunu anlarım.
Şifayı hastanelerde, kahkahayı fotoğraf karelerinde ararım.
Kahvaltıda bal gördüğüm an susup ağlarım.
Bal bana hep medeni gelir, gözünü aktarır.

Gözünün renklisi medeni gelir bana.
Kahvaltının kendisi medeni gelir.
Ben kapkara halde bakarım bunca beyazlığın içinden.
Toplum grileşti mi bilmem, tonum tonuna zıttır.
Tekrar -yanyana- gelebiliriz ayrı yazmadan.
Sen, kurumsal kimliğine karşı daima benimdin!

• Medeniyet ahlakçılıktır fakat ahlaklılık değil