Revan

Bir ay dede hikayesi geçse istasyondan

Saçları dökülmüş bir kadın ürkütse seni durakta

Dilek koşul kipleri çufçuflasa rayları

Ne vakittir sesinde sızasım var

Ne vakittir bir beladır gölgesinde baht ağacının

Bir ölüm var bugün de bir kadın sesinde

Yola bakan yamaçları biletli penceresinde

Trenlerde yine de nergis kokusu

Terminalde öpüşlerimizin izi

Parlak gözlü gece çocukları sokakta

Düşte düştüler peşime

Ben çorapsız kaldım bu gece

Üstelik nehir soğuk

Üstelik sesim uzak

Tutsak da bir çocuktum üstelik

Manifestosu güz bir sema seyretmekte

Ne vakittir…

Ne vakittir sesinde sızasım var!