Arka Fonda Zbigniew Preisner Çalıyor

Bu çağda her şey ağızdan çıktığı an anakronikleşir.
Bu çağda Onurlar ”Ah” çekmezler.
Bu çağda Ahmedler AVM katlarında konuşulur.
Bu çağda ”bu çağda” diye başlayan insanlar okunmamalıdır.

Kendilerini toplumdan soyutlamaya çalışanlar
Yeni bir toplum modeli yaratırlar.
Sahneye çıkan seksizmi kınar.
Sahneden inen seksizme sarar.
Bir sincap, ağzına tıka basa fındık doldurur.
Bu çağ ölümlerden kaçanların çağıdır.
Yeni ölümleri üreten, hep başka çağlardır.
Yüzleşmeyi yanlış anlayanlar evlerinde aynalar barındırır.

Bir Arap şair yavaşça ayna örter.
Bir Kürt şair hızlıca ayıp örter.
Bir Tük şair normal olarak kahramandır.
Kimsenin kimseden başka dostu yoktur.
Bu çağda gırtlağında harfleri patlayanları asarlar.
Zenofobi bir çeşit ”antiafganizm” modasıdır.
Gelenler gideni elbet öldürür.
Topraklar daima sahiplidir.
Sınırlarda mayınlar halıların altına süpürülür.
Parmaklar, sabahlara saatli bombalar kurar.

Zihin, herkesten bağımsız çalışır.
Zihin, herkesten bağımsız durur.
İnsan, herkese duyrularak doğar.
İnsan, herkesten habersiz ölür.

İki şehir arası şikayetler ertelenir.
Yarınlar hep umutludur, sonralar hep önemlidir.
Yeniler pek sevilmez, eksiler örnek alınmaz.
Herkes kurduğu düzenin içinde eritir kalbini.
Bazen hep geç kalınır, bazen biraz tuz atılır.
Bu ülkede herkes yanındaki üç beş dostu kadar şairdir.
Duygu ve düşünce aynı anda verilemez.
Duygusunda düşünce olana sirenler çalarlar.

Bir gün, bir dile pelesenk olunur.
Belki samimiyet yağar yeryüzünden.
Olan olur, ölen ölür, bir şeyler anılır, bir şeyler kazılır.
Yan yana bile on üç senede bir ayrı yazılır.
Borç ödenir, bel doğrulur, anılar koşturur koridorlarda.

Her çekmece bir morg fragmanıdır.
Ezanlar öncesi köpekler ulumaya başlar.
Selâlar öncesini ise tahmin edemezler.
Bazen yaşantılar örnek alınmaya çalışılır.
Tolstoy, Diyarbakırlı değildir, zira burada:

• ”İnsan, her hatayı kendisi yapacak kadar aptal yaşar.”