Söz Kapısı

V. Methiye (Yedi Kapı)

Nefesin kırk makam ve kırk anlam içerisindeki Hisar. Dügâh perdesindeki inci. Dört yüz yıllık acemi Aşiran durağı.

Kalemin Arami bir yazıtta mor Süryani. Ceylan dersinde Pazar buhuru. Turabidin’deki Sayfo incir kokusu.

Sözün yedi Yunan bilgesinin halkı uyandırmak için çaldığı arp. Bir yasanın barışı söylediği som altın.

Gövden tunç bir heykel. Çöl kasidesindeki Elif. Çoban müziğindeki sessizlik. La geceye fısıldar; kalp, içimizdeki sır tanrısıdır.

Ayrılığın kuvvet kaybı ve kemik ağrısı. On üçüncü kabile aşkenaz ve Ali şehrindeki dört ayrı zindan.

Varlığın Yarsan ceminde bağlama teli. Gerçeğin demindeki saki ve Nar Bayramı’ndaki ekim nimeti.  

Sesin Akbar Vadisi’ndeki yedi askı şiiri. Kavganın, asaletin, eğlencenin ve onurun epik çalgısı nekkâre. 

                               VI. Methiye (Yedi Hal)

Gözlerin, tanrının ruhu Atma. Berrak bir karanlık. Yedi bağımsız ilmin kaynağı ve yedi âlemin günahı.

Tenin, zaman dağında gerçeği olmayan hayal ve rüya. Rüya, ruhun mekânı ve Kenan illerindeki şiir helal sihir.

Nefes, gövde ve ruh arasındaki İbrani bir ol. Dağdaki maden bilir;  İnsan altı köşeli ayna. Her şey gözlerinden yansır hayata.

Gölgen, tanrının eliyle dikilen Tuba ağacı. Hal veren bir hırka. Rüya yurdu ve göğsündeki anne.

Yaraların, harabe bir tapınağın taş sütunlarındaki anıt izi. Çölün sessiz, sedasız yalnızlığı. 

Boynun, düğün-dernek alaylarındaki nahil mumu. Parlak bir sim. Gecenin dağılan kalabalığı.

Tanrı ruhunu bir avuç toprağın içerisine yatırdı. Tabiattan gövdesi Sîn doğdu. Sîn; dört unsurun şikâyeti, katli ve kaderi.